| 1.
KOOR Wohl dem, der sich auf seinen Gott Recht kindlich kann verlassen! Den mag gleich Sünde, Welt und Tod Und alle Teufel hassen, So bleibt er dennoch wohlvergnügt, Wenn er nur Gott zum Freunde kriegt. |
Gelukkig de mens die zich als een kind aan God kan toevertrouwen! Al mogen zonde, wereld en dood en alle duivels hem haten, hij blijft toch welgemoed, als hij God maar tot vriend krijgt. |
2. ARIA (T) Gott ist mein Freund; was hilft das Toben, So wider mich ein Feind erhoben! Ich bin getrost bei Neid und Haß. Ja, redet nur die Wahrheit spärlich, Seid immer falsch, was tut mir das? Ihr Spötter seid mir ungefährlich. |
God is mijn vriend; wat haalt ’t razen uit, dat een vijand tegen mij heeft ontstoken! Ik ben getroost in haat en nijd. Ja, al spreken jullie zelden de waarheid, nooit te vertrouwen, wat doet mij dat? Jullie spotters deren mij niet. |
3. RECITATIEF (A) Der Heiland sendet ja die Seinen Recht mitten in der Wölfe Wut. Um ihn hat sich der Bösen Rotte Zum Schaden und zum Spotte Mit List gestellt; Doch da sein Mund so weisen Ausspruch tut, So schützt er mich auch vor der Welt. |
De Heiland stuurt immers de zijnen midden in de woede van de wolven. Rondom hen heeft zich de horde boosaardigen – uit op hun schade en schande – listig opgesteld. Maar nu zijn mond zulke wijze woorden spreekt, beschermt hij mij ook tegen de wereld. |
4. ARIA (B) Das Unglück schlägt auf allen Seiten Um mich ein zentnerschweres Band. Doch plötzlich erscheinet die helfende Hand. Mir scheint des Trostes Licht von weiten; Da lern ich erst, daß Gott allein Der Menschen bester Freund muß sein. |
Het ongeluk slaat van alle kanten een loodzware band om mij heen. Maar plotseling verschijnt de helpende hand. Mij straalt het licht van de troost van verre toe; dan leer ik pas dat alleen God de beste vriend van de mensen moet zijn. |
5. RECITATIEF (S) Ja, trag ich gleich den größten Feind in mir, Die schwere Last der Sünden, Mein Heiland läßt mich Ruhe finden. Ich gebe Gott, was Gottes ist, Das Innerste der Seelen. Will er sie nun erwählen, So weicht der Sünden Schuld, so fällt des Satans List. |
Ja, ook al draag ik de grootste vijand in mijzelf, de zware last van zonden, mijn Heiland laat mij rust vinden. Ik geef God, wat hem toebehoort: het binnenste van mijn ziel. Als hij die nu uitkiest, dan wijkt de schuld van mijn zonden, dan valt de list van satan weg. |
6. KORAAL Dahero Trotz der Höllen Heer! Trotz auch des Todes Rachen! Trotz aller Welt! mich kann nicht mehr Ihr Pochen traurig machen! Gott ist mein Schutz, mein Hilf und Rat; Wohl dem, der Gott zum Freunde hat! |
Daarom trotseer ik het leger van de hel, trotseer ik ook de muil van de dood, trotseer ik de hele wereld! Haar snoeven kan mij niet meer treurig maken! God is mijn schild, mijn hulp, mijn raad; Gelukkig wie God als vriend heeft! |
| (Nederlandse vertaling: Jaap H. van der Laan |