| 1. ARIA (T) Ich armer Mensch, ich Sündenknecht, Ich geh vor Gottes Angesichte Mit Furcht und Zittern zum Gerichte. Er ist gerecht, ich ungerecht. Ich armer Mensch, ich Sündenknecht! |
Ik armzalig mens, ik knecht van de zonde, voor Gods aangezicht ga ik met angst en beven naar het gericht. Hij is rechtvaardig, ik ben onrechtvaardig, ik armzalig mens, ik knecht van de zonde! |
2. RECITATIEF (T) Ich habe wider Gott gehandelt Und bin demselben Pfad, Den er mir vorgeschrieben hat, Nicht nachgewandelt. Wohin? soll ich der Morgenröte Flügel Zu meiner Flucht erkiesen, Die mich zum letzten Meere wiesen, So wird mich doch die Hand des Allerhöchsten finden Und mir die Sündenrute binden. Ach ja! Wenn gleich die Höll ein Bette Vor mich und meine Sünden hätte, So wäre doch der Grimm des Höchsten da. Die Erde schützt mich nicht, Sie droht mich Scheusal zu verschlingen; Und will ich mich zum Himmel schwingen, Da wohnet Gott, der mir das Urteil spricht. |
Ik heb in strijd met Gods wil gehandeld en heb het pad dat hij mij heeft voorgeschreven niet gevolgd. Waar moet ik heen? Zelfs als ik de vleugels van het morgenrood zou kiezen om daarmee te vluchten naar het uiteinde van de zee, zal de hand van de Allerhoogste mij toch vinden en mij mijn zonden betaald zetten. Ach ja! zelfs als de hel een bed voor mij en mijn zonden had, zou daar toch de gramschap van de Allerhoogste zijn. De aarde beschermt mij niet, ze dreigt mij, monster, te verslinden; en als ik naar de hemel wil zweven, dan woont God daar, die het vonnis over mij uitspreekt. |
3. ARIA (T) Erbarme dich! Laß die Tränen dich erweichen, Laß sie dir zu Herzen reichen; Laß um Jesu Christi willen Deinen Zorn des Eifers stillen! Erbarme dich! |
Ontferm u, laat mijn tranen u vermurwen laat ze uw hart bereiken, matig ter wille van Jezus Christus uw naijverige toorn, ontferm u! |
4. RECITATIEF (T) Erbarme dich! Jedoch nun tröst ich mich, Ich will nicht für Gerichte stehen Und lieber vor dem Gnadenthron Zu meinem frommen Vater gehen. Ich halt ihm seinen Sohn, Sein Leiden, sein Erlösen für, Wie er für meine Schuld Bezahlet und genung getan, Und bitt ihn um Geduld, Hinfüro will ichs nicht mehr tun. So nimmt mich Gott zu Gnaden wieder an. |
Ontferm u! Maar nu troost ik mij, ik wil niet voor het gericht staan en liever naar de genadetroon van mijn vrome vader gaan. Ik houd hem zijn zoon voor, diens lijden, diens verlossingswerk, dat hij voor mijn schuld heeft betaald en genoegdoening* heeft gegeven, en ik vraag hem om geduld, voortaan zal ik het niet meer doen. Dan neemt God mij weer genadig aan. |
5. KORAAL Bin ich gleich von dir gewichen, Stell ich mich doch wieder ein; Hat uns doch dein Sohn verglichen Durch sein Angst und Todespein. Ich verleugne nicht die Schuld, Aber deine Gnad und Huld Ist viel größer als die Sünde, Die ich stets bei mir befinde. |
Al ben ik van u afgedwaald, ik kom weer bij u terug; uw zoon heeft ons immers verzoend met zijn angst en zijn doodspijn. Ik loochen mijn schuld niet, maar uw genade en gunst zijn veel groter dan de zonde die ik voortdurend bij mezelf aantref. |
| (Nederlandse vertaling: Ria van Hengel |