| 1. Aria T en Koraal A Furcht(A) O Ewigkeit, du Donnerwort, O Schwert, das durch die Seele bohrt, O Anfang sonder Ende! O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit, Ich weiß vor großer Traurigkeit Nicht, wo ich mich hinwende; Mein ganz erschrocknes Herze bebt Dass mir die Zung am Gaumen klebt. Hoffnung (T) Herr, ich warte auf dein Heil. |
Vrees (A) O eeuwigheid, woord als een donderslag, o zwaard dat de ziel doorboort, o begin zonder einde! O eeuwigheid, tijd zonder tijd, ik weet van groot verdriet, niet waarheen ik mij moet wenden; mijn totaal verschrikte hart beeft zo dat mijn tong aan mijn verhemelte kleeft. Hoop (T) Heer, ik wacht op uw heil. |
| 2. Recitatief A T Furcht (A) O schwerer Gang zum letzten Kampf und Streite! Hoffnung (T) Mein Beistand ist schon da, Mein Heiland steht mir ja Mit Trost zur Seite. Furcht (A) Die Todesangst, der letzte Schmerz Ereilt und überfällt mein Herz Und martert diese Glieder. Hoffnung (T) Ich lege diesen Leib vor Gott zum Opfer nieder. Ist gleich der Trübsal Feuer heiß, Genung, es reinigt mich zu Gottes Preis. Furcht (A) Doch nun wird sich der Sünden große Schuld vor mein Gesichte stellen. Hoffnung (T) Gott wird deswegen doch kein Todesurteil fällen. Er gibt ein Ende den Versuchungsplagen,> Dass man sie kann ertragen. |
Vrees (A) O zware gang naar de laatste strijd! Hoop (T) Mijn bijstand is er al, mijn Heiland staat mij immers met troost terzijde. Vrees (A) De doodsangst, de laatste pijn verrast en overvalt mijn hart en pijnigt mijn ledematen. Hoop (T) Ik leg dit lichaam voor God als een offer neer. Al is het vuur van de ellende verzengend, genoeg, het reinigt mij tot eer van God. Vrees (A) Maar nu zal ik oog in oog staan met de grote schuld van mijn zonden. Hoop (T) Toch zal God daarom geen doodvonnis vellen. Hij stelt een limiet aan de plagen van de verzoeking zodat ze te dragen zijn. |
| 3. Aria / Duet A T Furcht (A) Mein letztes Lager will mich schrecken, Hoffnung (T) Mich wird des Heilands Hand bedecken, Furcht (A) Des Glaubens Schwachheit sinket fast, Hoffnung (T) Mein Jesus trägt mit mir die Last. Furcht (A) Das offne Grab sieht greulich aus, Hoffnung (T) Es wird mir doch ein Friedenshaus. |
Vrees (A) Mijn laatste rustplaats jaagt mij angst aan, Hoop (T) De hand van de Heiland zal mij bedekken, Vrees (A) het zwakke geloof daalt bijna tot nul, Hoop (T) mijn Jezus draagt met mij de last. Vrees (A) het open graf ziet er gruwelijk uit. Hoop (T) Toch wordt het voor mij een huis van vrede. |
| 4. Recitatief A en Arioso B Furcht (A) Der Tod bleibt doch der menschlichen Natur verhasst Und reißet fast die Hoffnung ganz zu Boden. Vox Christi (B) Selig sind die Toten; Furcht (A) Ach! aber ach, wieviel Gefahr Stellt sich der Seele dar, Den Sterbeweg zu gehen! Vielleicht wird ihr der Höllenrachen Den Tod erschrecklich machen, Wenn er sie zu verschlingen sucht; Vielleicht ist sie bereits verflucht Zum ewigen Verderben. Vox Christi (B) Selig sind die Toten, die in dem Herren sterben; Furcht (A) Wenn ich im Herren sterbe, Ist denn die Seligkeit mein Teil und Erbe? Der Leib wird ja der Würmer Speise! Ja, werden meine Glieder Zu Staub und Erde wieder, Da ich ein Kind des Todes heiße, So schein ich ja im Grabe zu verderben. Vox Christi (B) Selig sind die Toten, die in dem Herren sterben, von nun an. Furcht (A) Wohlan! Soll ich von nun an selig sein: So stelle dich, o Hoffnung, wieder ein! Mein Leib mag ohne Furcht im Schlafe ruhn, Der Geist kann einen Blick in jene Freude tun. |
Vrees (A) De dood blijft gehaat voor de menselijke aard en slaat bijna alle hoop de bodem in. Vox Christi (B) Zalig zijn de doden; Vrees (A) Ach, ach, hoeveel gevaar doemt er niet op voor de ziel op de weg van het sterven! Misschien zal de hellemuil de dood voor haar angstaanjagend maken wanneer hij haar probeert te verslinden; misschien is zij al gedoemd tot de eeuwige ondergang. Vox Christi (B) zalig zijn de doden die in de Heer sterven; Vrees (A) Als ik in de Heer sterf is dan de zaligheid mijn deel? Het lichaam valt ten prooi aan de wormen! Ja mijn ledematen keren terug tot stof en aarde; omdat ik een kind des doods heet schijn ik in het graf te gronde te gaan. Vox Christi (B) zalig zijn de doden die in de Heer sterven, van nu af. Vrees (A) Welaan! Wil ik van nu aan zalig zijn, kom dan, o hoop, opnieuw in mij wonen! Mijn lichaam mag zonder vrees rusten in de slaap, de geest kan uitzien naar die vreugde. |
| 5. Koraal Es ist genung; Herr, wenn es dir gefällt, So spanne mich doch aus! Mein Jesu kömmt; Nun gute Nacht, o Welt! Ich fahr ins Himmelshaus, Ich fahre sicher hin mit Frieden, Mein großer Jammer bleibt danieden. Es ist genung. |
Het is genoeg; Heer, als het u behaagt, geef mij dan rust! Mijn Jezus komt; goede nacht dus, o wereld! Ik ga naar mijn hemels huis, ik ga zeker heen in vrede, Mijn grote ellende blijft hier beneden. Het is genoeg. |
| (Nederlandse vertaling: Leo de Leeuw |