| 1. KOOR Liebster Gott, wenn werd ich sterben? Meine Zeit läuft immer hin, Und des alten Adams Erben, Unter denen ich auch bin, Haben dies zum Vaterteil, Daß sie eine kleine Weil Arm und elend sein auf Erden Und denn selber Erde werden. |
Lieve God, wanneer zal ik sterven? Mijn tijd verstrijkt, en de erfgenamen van de oude Adam, waartoe ook ik behoor, hebben dit als erfdeel dat zij korte tijd arm en ellendig zijn op aarde en dan zelf aarde worden. |
| 2. ARIA (T) Was willst du dich, mein Geist, entsetzen, Wenn meine letzte Stunde schlägt? Mein Leib neigt täglich sich zur Erden, Und da muß seine Ruhstatt werden, Wohin man so viel tausend trägt. |
Waarom zou je schrikken, mijn geest, als mijn laatste uur slaat? Mijn lichaam neigt dagelijks naar de aarde en daar zal zijn rustplaats zijn, waar men zo vele duizenden heenbrengt. |
| 3. RECITATIEF (A) Zwar fühlt mein schwaches Herz Furcht, Sorge, Schmerz: Wo wird mein Leib die Ruhe finden? Wer wird die Seele doch Vom aufgelegten Sündenjoch Befreien und entbinden? Das Meine wird zerstreut, Und wohin werden meine Lieben In ihrer Traurigkeit Zertrennt, vertrieben? |
Toch voelt mijn wankele hart angst, zorg en pijn: Waar zal mijn lichaam rust vinden? Wie zal de ziel van het opgelegde juk der zonde bevrijden en losmaken? Wat van mij is, wordt verstrooid, en waarheen worden wie mij dierbaar zijn, in hun droefheid gescheiden, verdreven? |
| 4. ARIA (B) Doch weichet, ihr tollen, vergeblichen Sorgen! Mich rufet mein Jesus, wer sollte nicht gehn? Nichts, was mir gefällt, Besitzet die Welt. Erscheine mir, seliger, fröhlicher Morgen, Verkläret und herrlich vor Jesu zu stehn. |
Maar verdwijn, jullie dwaze, nutteloze zorgen! Mij roept mijn Jezus: wie zou niet gaan? Niets wat mij voldoening geeft biedt de wereld. Vertoon u aan mij, zalige, vrolijke morgen, waarop ik met glans omstraald en luisterrijk voor Jezus sta. |
| 5. RECITATIEF (S) Behalte nur, o Welt, das Meine! Du nimmst ja selbst mein Fleisch und mein Gebeine, So nimm auch meine Armut hin; Genug, daß mir aus Gottes Überfluß Das höchste Gut noch werden muß, Genug, daß ich dort reich und selig bin. Was aber ist von mir zu erben, Als meines Gottes Vatertreu? Die wird ja alle Morgen neu Und kann nicht sterben. |
Houd maar, o wereld, wat van mij is! Je neemt immers zelfs mijn vlees en mijn gebeente, neem dan ook mijn armoede maar! Het is genoeg, dat mij uit Gods overvloed het hoogste goed nog te wachten staat; het is genoeg, dat ik daar rijk en zalig ben. Want wat valt er van mij te erven dan de vaderlijke trouw van mijn God? Die hernieuwt zich elke morgen en kan niet sterven. |
| 6. KORAAL Herrscher über Tod und Leben, Mach einmal mein Ende gut, Lehre mich den Geist aufgeben Mit recht wohlgefaßtem Mut. Hilf, daß ich ein ehrlich Grab Neben frommen Christen hab Und auch endlich in der Erde Nimmermehr zuschanden werde! |
Heerser over dood en leven, Maak eens mijn einde goed, leer mij de geest geven met rustige en kalme moed. Zorg dat ik een eervol graf naast vrome christenen heb en dat ik uiteindelijk ook in de aarde nooit word vernietigd! |
| (Nederlandse vertaling: Alice Bij de Vaate) |