| 1. KOOR
& recitatief tenor Christus, der ist mein Leben, Sterben ist mein Gewinn; Dem tu ich mich ergeben, Mit Freud fahr ich dahin. (T) Mit Freuden, Ja mit Herzenslust Will ich von hinnen scheiden. Und hieß es heute noch: Du mußt! So bin ich willig und bereit, Den armen Leib, die abgezehrten Glieder, Das Kleid der Sterblichkeit Der Erde wieder In ihren Schoß zu bringen. Mein Sterbelied ist schon gemacht; Ach, dürft ichs heute singen! (koor) Mit Fried und Freud ich fahr dahin, Nach Gottes Willen, Getrost ist mir mein Herz und Sinn, Sanft und stille. Wie Gott mir verheißen hat: Der Tod ist mein Schlaf worden. |
Christus is mijn leven, sterven is mij winst; daaraan geef ik mij over, met vreugde ga ik heen. Met vreugde, ja van ganser harte zal ik van hier afscheid nemen. En als vandaag zou klinken: jij moet gaan! dan ben ik willig en bereid mijn arme lijf, mijn uitgeteerde leden, het kleed der sterfelijkheid terug te brengen in de schoot der aarde. Mijn stervenslied is al gemaakt; och, mocht ik het vandaag nog zingen! In vrede en met vreugde ga ik heen, naar Gods wil; mijn hart en zinnen zijn getroost zacht en stil. Zoals God mij heeft toegezegd: de dood is mij een slaap geworden. |
| 2. RECITATIEF (S) Nun, falsche Welt! Nun hab ich weiter nichts mit dir zu tun; Mein Haus ist schon bestellt, Ich kann weit sanfter ruhn, Als da ich sonst bei dir, An deines Babels Flüssen, Das Wollustsalz verschlucken müssen, Wenn ich an deinem Lustrevier Nur Sodomsäpfel konnte brechen. Nein, nein! nun kann ich mit gelaßnerm Mute sprechen: |
Nu, bedrieglijke wereld! nu heb ik niets meer met je te maken; mijn huis staat al voor mij klaar; ik kan veel vrediger rusten, dan wanneer ik anders samen met jou, aan jouw rivieren van Babel, het zout der wellust op moest slokken; wanneer ik in jouw tuin der lusten alleen maar Sodomsappelen kon plukken. Nee, nee! Nu kan ik met kalmer gemoed zeggen: |
| 3. ARIA (S) Valet will ich dir geben, Du arge, falsche Welt, Dein sündlich böses Leben Durchaus mir nicht gefällt. Im Himmel ist gut wohnen, Hinauf steht mein Begier. Da wird Gott ewig lohnen Dem, der ihm dient allhier. |
Vaarwel roep ik je toe, jou, boze, bedrieglijke wereld; jouw leven, van uur tot uur verdorven, bevalt mij geen moment. In de hemel is het goed wonen, daarnaar verlang ik zeer, daar zal God eeuwig lonen wie hem hier beneden dient. |
| 4. RECITATIEF (T) Ach könnte mir doch bald so wohl geschehn, Daß ich den Tod, Das Ende aller Not, In meinen Gliedern könnte sehn; Ich wollte ihn zu meinem Leibgedinge wählen Und alle Stunden nach ihm zählen. |
Och mocht het mij toch gauw gebeuren, dat ik de dood, het eind van alle nood, in mijn lijf en leden kon zien; ik zou hem kiezen als mijn leeftocht waarnaar ik al mijn uren aftel. |
| 5. ARIA (T) Ach, schlage doch bald, selge Stunde, Den allerletzten Glockenschlag! Komm, komm, ich reiche dir die Hände, Komm, mache meiner Not ein Ende, Du längst erseufzter Sterbenstag! |
Ach, laat toch gauw, o zalig uur de allerlaatste klokslag horen! Kom, kom, ik strek mijn handen naar je uit kom, maak een einde aan mijn nood, jij sterfdag, waar ik al zo lang naar hunker! |
| 6. RECITATIEF (B) Denn ich weiß dies Und glaub es ganz gewiß, Daß ich aus meinem Grabe Ganz einen sichern Zugang zu dem Vater habe. Mein Tod ist nur ein Schlaf. Dadurch der Leib, der hier von Sorgen abgenommen, Zur Ruhe kommen. Sucht nun ein Hirte sein verlornes Schaf, Wie sollte Jesus mich nicht wieder finden, Da er mein Haupt und ich sein Gliedmaß bin! So kann ich nun mit frohen Sinnen Mein selig Auferstehn auf meinen Heiland gründen. |
Want dit weet ik en geloof ik vast en zeker, dat ik uit mijn graf gegarandeerd een toegang tot de Vader heb. Mijn dood is slechts een slaap, waardoor mijn lichaam, bevrijd van zorgen, tot rust kan komen. Als een herder al zoekt naar zijn verloren schaap, zou Jezus mij dan niet weer vinden? Hij is toch mijn hoofd en ik ben een van zijn lichaamsdelen! Daarom kan ik met een blij gemoed mijn zalig opstaan op mijn Heiland gronden. |
| 7. KORAAL Weil du vom Tod erstanden bist, Werd ich im Grab nicht bleiben; Dein letztes Wort mein Auffahrt ist, Todsfurcht kannst du vertreiben. Denn wo du bist, da komm ich hin, Daß ich stets bei dir leb und bin; Drum fahr ich hin mit Freuden. |
Omdat u uit de dood bent opgestaan, zal ik in ’t graf niet blijven; uw laatste woord is mijn verrijzenis, angst voor de dood kunt u verdrijven. Want waar u bent, daar zal ik komen, zodat ik eeuwig bij u leef en bij u ben; daarom ga ik met vreugde heen. |
| (Nederlandse vertaling: Jaap H. van der Laan |