| Singet dem Herrn
ein neues Lied, die Gemeine der Heiligen sollen ihn loben. Israel freue sich des, der ihn gemacht hat. Die Kinder Zion sei'n fröhlich über ihrem Könige, sie sollen loben seinen Namen im Reihen; mit Pauken und mit Harfen sollen sie ihm spielen. |
Zing de Heer een
nieuw lied, alle heiligen samen moeten hem loven. Laat Israel zich verheugen over zijn maker. Laten de kinderen van Sion blij zijn met hun koning, zij moeten zijn naam met reidans prijzen; met pauken en met harpen moeten ze voor hem spelen. |
| Wie
sich ein Vater erbarmet Gott, nimm dich ferner unser an, Über seine junge Kinderlein, So tut der Herr uns allen, So wir ihn kindlich fürchten rein. Er kennt das arm Gemächte, Gott weiß, wir sind nur Staub, Denn ohne dich ist nichts getan Mit allen unsern Sachen. Gleich wie das Gras vom Rechen, Ein Blum und fallend Laub. Der Wind nur drüber wehet, So ist es nicht mehr da, Drum sei du unser Schirm und Licht, Und trügt uns unsre Hoffnung nicht, So wirst du's ferner machen. Also der Mensch vergehet sein End, das ist ihm nah. Wohl dem, der sich nur steif und fest Auf dich und deine Huld verlässt. |
Zoals
een vader zich ontfermt God, blijf voor ons zorgen, over zijn jonge kinderjes, zo doet de Heer dat met ons allen als we hem kinderlijk en zuiver vrezen. Hij kent ons arme soort, God weet het, wij zijn slechts stof, want zonder u komt er niets terecht van al onze zaken. we lijken op het gras dat wordt afgemaaid, een bloem en vallend blad. De wind hoeft er maar overheen te blazen en het is er niet meer. Wees dus onze bescherming en ons licht, en als onze hoop ons niet bedriegt, dan zult u dat blijven. Zo gaat de mens voorbij, zijn einde nadert. Welzalig hij die stevig en vast op u en uw genade vertrouwt! |
| Lobet den Herrn in seinen Taten,
lobet ihn in seiner großen Herrlichkeit. Alles, was Odem hat, lobe den Herrn. Halleluja! |
Loof de Heer in zijn daden, loof hem in zijn grote heerlijkheid! Laat alles wat adem heeft de Heer loven. Halleluja! |
| (Nederlandse vertaling: Ria van Hengel |